بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی فعالیتهای علمی و تحقیقاتی خود را با دو محقق در رشتههای آبیاری و مکانیک ماشینهای کشاورزی به صورت رسمی از اردیبهشت سال 1383 به عنوان چهارمین بخش تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب کرمان آغاز نمود. بطور کلی این بخش دارای سه دیسیپلین تخصصی به شرح زیر میباشد.
1- دیسیپلین مهندسی آبیاری و زهکشی
2- دیسیپلین مهندسی مکانیک ماشینهای کشاورزی و مکانیزاسیون
3- دیسیپلین مهندسی صنایع غذائی
که در حال حاضر دو دیسیپلین شماره 1 و 2 در بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی با 4 محقق در حال فعالیتهای تحقیقاتی میباشند.
زمینههای فعالیت هر یک از دیسیپلینهای فوق به شرح زیر میباشند.
1- دیسیپلین مهندسی آبیاری و زهکشی
وظیفه این دیسیپلین، تحقیق و پژوهش در زمینه مسایل مهندسی آبیاری است و اهداف و اولویتهای آن شامل ارائه روشهای افزایش کارآیی مصرف آب محصولات زراعی و باغی، تعیین حد بهینه کم آبیاری محصولات زراعی و باغی، کاربرد روشهای آبیاری میکرو در گیاهان زراعی و باغی، مدیریت آبیاری در کشتهای گلخانهای، بررسی و ارزیابی مسایل فنی و مدیریت شبکههای آبیاری و زهکشی در بخش کشاورزی و کاربرد آبهای نامتعارف (آبهای شور، لب شور، فاضلاب و پسآبها) در آبیاری محصولات کشاورزی میباشد.
2- دیسیپلین تحقیقات مهندسی صنایع غذایی
از عمده وظایف تحقیقات این دیسیپلین شناخت و دستیابی به مناسبترین روشهای فرآوری و تبدیل محصولات کشاورزی، بهینهسازی عملیات پس از برداشت محصولات کشاورزی و تحقیق در زمینههای مختلف نگهداری و انبارداری محصولات خام و فرآیند شده غذایی میباشد. اهداف تحقیقات مهم این بخش، شناخت و دستیابی به تکنولوژیهای مناسب پس از برداشت و روشهای مناسب تبدیل و نگهداری فرآوردههای کشاورزی به منظور حفظ خواص کمی و کیفی، ارتقاء ارزش افزوده و کاهش ضایعات، بررسی و تعیین عوامل مؤثر در افزایش ضایعات و ارائه راهکارهای علمی و فنی جهت کاهش ضایعات محصولات کشاورزی، استفاده بهینه از باقیماندههای گیاهی و ضایعات محصولات کشاورزی و تبدیل آن به فرآوردههای قابل مصرف در بخش کشاورزی و صنعت میباشد.
3- دیسیپلین تحقیقات مهندسی مکانیک ماشینهای کشاورزی و مکانیزاسیون
از وظایف عمده این دیسیپلین میتوان به ارزیابی شیوههای مؤثر کاربرد و ترکیب مناسب ماشینها و ادوات مختلف کشاورزی در کمیت و کیفیت تولید محصولات کشاورزی، طراحی و ساخت نمونه و ارزیابی و بهینهسازی ماشینها و ادوات کشاورزی، ارزیابی شیوههای مؤثر در کاربرد و بهینهسازی قدرت تراکتور و تیلر، بررسی امکان جایگزینی سایر منابع انرژی و همچنین پیرامون وضعیت موجود مکانیزاسیون و ارائه الگوهای مناسب مکانیزاسیون به تفکیک محصول و منطقه اشاره نمود.
بطور كلي و خلاصه ميتوان به مهمترين دستاوردهاي اين بخش در سطح منطقه به شرح زير اشاره نمود:
1- تاكيد بر استفاده از سيستم هاي گرمايشي در گلخانه هاي منطقه جيرفت و كهنوج.
2- گسترش سيستم آبياري قطره اي تيپ براي آبياري مزارع گوجه فرنگي منطقه با عمق 100درصد نيازآبي گياه.
3- گسترش سيستم آبياري قطره اي تيپ براي آبياري مزارع سيب زميني با عمق 100 درصد نياز آبي گياه.
4- مديريت آبياري خيار در گلخانه با عمق آبياري 40 درصد تبخير از تشت كلاس Aنصب شده در خارج از گلخانه.
5- تاكيد بر خاك ورزي حفاظتي به جاي خاك ورزي سنگين در برخي محصولات.
6- گسترش سيستم آبياري قطرهاي جهت آبياري مزارع ذرت با عمق 75 درصد نياز آبي.
7- اسيدشويي سامانههاي آبياري قطرهاي باغات با اسيد سولفوريك بصورت دورهاي.