بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی فعالیت­های علمی و تحقیقاتی خود را با دو محقق در رشته­های آبیاری و مکانیک ماشین­های کشاورزی به صورت رسمی از اردیبهشت سال 1383 به عنوان چهارمین بخش تحقیقاتی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی جنوب کرمان آغاز نمود. بطور کلی این بخش دارای سه دیسیپلین تخصصی به شرح زیر می­باشد.

1-     دیسیپلین مهندسی آبیاری و زهکشی

2-     دیسیپلین مهندسی مکانیک ماشین­های کشاورزی و مکانیزاسیون

3-     دیسیپلین مهندسی صنایع غذائی

که در حال حاضر دو دیسیپلین شماره 1 و 2 در بخش تحقیقات فنی و مهندسی کشاورزی با 4 محقق در حال فعالیت­های تحقیقاتی می­باشند.

زمینه­های فعالیت هر یک از دیسیپلین­های فوق به شرح زیر می­باشند.

1-     دیسیپلین مهندسی آبیاری و زهکشی

وظیفه این دیسیپلین، تحقیق و پژوهش در زمینه مسایل مهندسی آبیاری است و اهداف و اولویت­های آن شامل ارائه روش­های افزایش کارآیی مصرف آب محصولات زراعی و باغی، تعیین حد بهینه کم آبیاری محصولات زراعی و باغی، کاربرد روش­های آبیاری میکرو در گیاهان زراعی و باغی، مدیریت آبیاری در کشت­های گلخانه­ای، بررسی و ارزیابی مسایل فنی و مدیریت شبکه­های آبیاری و زهکشی در بخش کشاورزی و کاربرد آبهای نامتعارف (آب­های شور، لب شور، فاضلاب و پس­آبها) در آبیاری محصولات کشاورزی می­باشد.

2-     دیسیپلین تحقیقات مهندسی صنایع غذایی

از عمده وظایف تحقیقات این دیسیپلین شناخت و دستیابی به مناسب­ترین روش­های فرآوری و تبدیل محصولات کشاورزی، بهینه­سازی عملیات پس از برداشت محصولات کشاورزی و تحقیق در زمینه­های مختلف نگه­داری و انبارداری محصولات خام و فرآیند شده غذایی می­باشد. اهداف تحقیقات مهم این بخش، شناخت و دستیابی به تکنولوژی­های مناسب پس از برداشت و روش­های مناسب تبدیل و نگهداری فرآورده­های کشاورزی به منظور حفظ خواص کمی و کیفی، ارتقاء ارزش افزوده و کاهش ضایعات، بررسی و تعیین عوامل مؤثر در افزایش ضایعات و ارائه راهکارهای علمی و فنی جهت کاهش ضایعات محصولات کشاورزی، استفاده بهینه از باقیمانده­های گیاهی و ضایعات محصولات کشاورزی و تبدیل آن به فرآورده­های قابل مصرف در بخش کشاورزی و صنعت می­باشد.

3-     دیسیپلین تحقیقات مهندسی مکانیک ماشین­های کشاورزی و مکانیزاسیون

از وظایف عمده این دیسیپلین می­توان به ارزیابی شیوه­های مؤثر کاربرد و ترکیب مناسب ماشین­ها و ادوات مختلف کشاورزی در کمیت و کیفیت تولید محصولات کشاورزی، طراحی و ساخت نمونه و ارزیابی و بهینه­سازی ماشین­ها و ادوات کشاورزی، ارزیابی شیوه­های مؤثر در کاربرد و بهینه­سازی قدرت تراکتور و تیلر، بررسی امکان جایگزینی سایر منابع انرژی و هم­چنین پیرامون وضعیت موجود مکانیزاسیون و ارائه الگوهای مناسب مکانیزاسیون به تفکیک محصول و منطقه اشاره نمود.

بطور كلي و خلاصه مي‌توان به مهمترين دستاوردهاي اين بخش در سطح منطقه به شرح زير اشاره نمود:

1- تاكيد بر استفاده از سيستم هاي گرمايشي در گلخانه هاي منطقه جيرفت و كهنوج.

2- گسترش سيستم آبياري قطره اي تيپ براي آبياري مزارع گوجه فرنگي منطقه با عمق 100درصد نيازآبي گياه.

3- گسترش سيستم آبياري قطره اي تيپ براي آبياري مزارع سيب زميني با عمق 100 درصد نياز آبي گياه.

4- مديريت آبياري خيار در گلخانه با عمق آبياري 40 درصد تبخير از تشت كلاس Aنصب شده در خارج از گلخانه.

5- تاكيد بر خاك ورزي حفاظتي به جاي خاك ورزي سنگين در برخي محصولات.

6-  گسترش سيستم آبياري قطره­اي جهت آبياري مزارع ذرت با عمق 75 درصد نياز آبي.

7- اسيدشويي سامانه‌هاي آبياري قطره‌اي باغات با اسيد سولفوريك بصورت دوره‌اي.