بید سیب زمینی یکی از آفات مهم سیب زمینی وگیاهان خانواده Solanaceae می باشد. که در میان گیاهان میزبان، سیب زمینی را برای تخم ریزی ترجیح می دهد. در شرایط آب وهوایی منطقه جیرفت، حداکثر تراکم آفت در اردیبهشت ماه و حداقل جمعیت آن در ماههای تیر، مرداد وشهریور می باشد و در فصل زمستان با جمعیت پایین بر روی محصول فعال می باشد. آفت مذکور فصل تابستان را به صورت لارو در غده های آلوده باقیمانده در زمین، بقایای بادمجان و یا به صورت شفیره در خاک تابستانگذرانی کرده و از اواخر مهر ماه در مزارع سیب زمینی ظاهر می گردد. این آفت در شرایط جیرفت 10 نسل دارد. آفت مذکور پس از برداشت سیب زمینی در منطقه به مزارع بادمجان حمله می کند فعالیت آن بر روی گوجه فرنگی نیز بسیار پایین میباشد. درصد آلودگی بوته های سیب زمینی به این آفت در مزارع مختلف متفاوت و در مزارعی که غده های بذری آلوده کشت شده بودند، آلودگی بیشتری نشان می دادند.

9-1-2- عنوان طرح : بررسي بيولوژي كنه Polyphagotarsonemus latus روي سيب زميني و دامنه ميزباني آن در منطقه جيرفت و كهنوج

در اين تحقيق با انجام بازديد هاي مكرر از مزارع و باغات منطقه اين كنه از روي خيار گلخانه اي ، فلفل دلمه اي ، توت فرنگي ، لوبيا چشم بلبلي و لوبيا چيتي ، ارقام مختلف سيب زميني و علفهاي هرز سلمه و تاج خروس جمع آوري گرديد. همچنين در بررسيهاي بيولوژي آفت تحت شرايط كنترل شده (دمايC °1±25 ، رطوبت 10% ±70 و دوره روشنايي 10 : 14 ساعت) طول هر يك از مراحل رشدي اين كنه عبارت بودند از: مرحله جنيني ( تخم ) 32/1 ، لارو 1/1 ، شفيره ( پوره غير فعال ) 12/1 و دوره پيش از تخمگذاري 3/1 روز ، بنا براين يك نسل آفت در اين شرايط 84/4 روز بطول انجاميد . بعلاوه افراد بالغ نر 9/7 و ماده های 76/9 روز عمر كردند و ماده ها بطور متوسط 53/30 عدد تخم گذاشتند.

10-1-2- عنوان طرح : بررسي تغييرات جمعيت، نوع و ميزان خسارت كنه Polyphagotarsonemus latus روي ارقام مختلف سيب زميني در جيرفت

كنه زرد پهن سيب زميني Polyphagotarsonemus latus (Banks) آفت بسيار خطر ناكي است كه به تازگي از مزارع سيب زميني كشت پاييزه منطقه جيرفت گزارش گرديده است . نظر به اهميت كشت سيب زميني پاييزه در جيرفت و خسارت بالاي اين آفت ، شناخت ارقامي كه بيشترين حساسيت را به اين آفت دارند بسيار ضروري است . لذا در اين تحقيق 6 رقم غالب منطقه كه عبارتند از : آريندا ، دياموند ، مارادونا ، پريمور، اگريا (راموس و سانته در سال دوم) و كنكورد پس از كشت در يك مزرعه تحقيقاتي طی دو سال مورد ارزيابي قرار گرفتند . در اين بررسي ، نوسانات جمعيت كنه روي هر كدام از اين 6 رقم با نمونه برداريهايي هفتگي از مزرعه و شمارش كنه هاي فعال در سطح زيرين برگها انجام شد . همچنين علائم و میزان خسارت آفت روی هر کدام از ارقام مورد بررسي قرار گرفتند . بر اساس نتايج حاصله ارقام آريندا ، دياموند و پريمور در سال اول و آریندا ، مارادونا و راموس در سال دوم به ترتيب بيشترين و ارقام اگريا وكنكورد در سال اول و سانته و کنکورد در سال دوم نيزكمترين تعداد جمعیت کنه را به خود جلب نمودند .. همچنين علائم خسارت آفت بصورت براق و برنزه شدن سطح زيرين برگها بخصوص دررقم آريندا ، پيچيدگي لبه برگها به سمت پايين ، تيره شدن ، زبر و خشن شدن سطح رويين برگها مشاهده گرديد . بیشترین میزان خسارت ارزیابی شده متعلق به ارقام آریندا ، مارادونا و دیاموند و کم ترین مقدار مربوط به ارقام سانته و کنکورد بوده است.

جدایه های قارچی بدست آمده در این تحقیق عمدتا گونه های Cylindrocarpon didymum, Fusanum equiseti,Rhizoctonia Solani بودند که دو گونه اول عمدتا از سردخانه ها وانبارهای نگهداری غده های بذری وگونه آخری از مزارع جدا سازی شد. باکتریهای جداسازی شده از غده های بذری دارای علایم پوسیدگی، همگی ثانویه و غیر بیماریزا بودند. پژمردگی وبوته میری ناشی از باکتری Ralstonia solanacearam مهمترین علت مرگ بوته ها در مزرعه در تمام کشت های پاییزه، زمستانه و بهاره بود.

جهت مقايسه و انتخاب بهترين روش كنترل قارچ Rhizoctonia solani آزمايش‌هايي در قالب طرح آماري RCBD در مزارع منطقه مسبوق به آلودگي و همچنين در ميكروپلات موجود در مركز تحقيقات كشاورزي جيرفت و كهنوج در طي سه سال متوالي به مرحله اجرا در آمد. تيمارهاي مورد استفاده عبارتند بودند از: چهار ايزوله از قارچ تريكودرما و قارچ‌كش‌ها عبارتند از: ايپروديون، پنسي‌كورون، تيابندازول، بندودانيل، مانكوزب، تلكوفوس متيل و همچنين استفاده از غده‌هايي كه تحت شرايط رطوبت 70% و دماي 20 درجه سانتي‌گراد و نور غيرمستقيم جوانه‌دار بودند. ارزيابي با نمونه‌برداري و بوته‌كشي در مرحله قبل از گل‌دهي و آخر فصل براساس شانكر ساقه‌هاي زيرزميني، تعداد اسكلروت بر روي غده، تعداد غده‌دهي در واحد بوته و در نهايت محاسبه عملكرد تيمارهاي مختلف در واحد سطح و مقايسه آنها با يكديگر صورت پذيرفت. نتايج حاصل نشان داد، تريكودرمين B و A با كاهش شانكر ريزوكتونيايي در ساقه‌هاي زيرزميني موجب افزايش محصول و نيز تعداد غده در واحد بوته و نيز موجب كاهش تعداد اسكلروت بر روي غده‌ها گرديد و پيش‌جوانه‌دار كردن غده‌ها بيشترين تأثير را در افزايش ميزان عملكرد محصول در واحد سطح داشت. از بين سموم، قارچكش Telcofos methyl بيشترين تأثير را در كنترل شانكر ساقه زيرزميني و همچنين افزايش محصول در واحد سطح داشت.

14-1-2- عنوان طرح : شناسايي دشمنان طبيعي بيد سيب‌زميني Phthorimaea operculella در شرايط صحرايي و انبار

بید سیب زمینی یکی از مهم ترین آفات سیب زمینی در کشور می باشد. در اين تحقيق با انجام بازديد هاي مكرر از مزراع منطقه این آفت از روي سیب زمینی و بادمجان جمع آوري گرديد. یک زنبور متعلق به جنس Chelenus و نیز زنبور Apanteles glomeratus ازخانواده Braconidae، لارو بالتوری جنس Chrysopa از خانواده Chrysopidae و کفشدوزک هفت نقطه ای Coccinella septempunctata بعنوان دشمن طبیعی از بوته های سیب زمینی آلوده به آفت مذکور در دشت جیرفت جمع آوری گردید.

15-1-2- عنوان طرح : بررسي تاثير سموم كنه‌كش با دوزهاي مختلف در فواصل سمپاشي روي كنه پهن زرد Polyphagotarsonemus latus (Banks) روي سيب‌زميني در جيرفت

كنه زرد پهن سيب زميني Polyphagotarsonemus latus (Banks) آفت بسيار خطر ناكي است كه به تازگي از مزارع سيب زميني كشت پاييزه منطقه جيرفت گزارش گرديده است . نظر به اهميت كشت سيب زميني پاييزه در جيرفت و خسارت بالاي اين آفت و نیز عدم کارایی روش های غیر شیمیایی در کنترل آن، به نظر می رسد استفاده از سموم شیمیایی مهمترین روش مبارزه با کنه مذکور باشد. از این رو در این تحقیق کنه کش های پروپارژیت با دو غلظت 1 و 75/0 در هزار، برموپروپیلات با غلظت های 1 و 75/0 در هزار و هگزاتیازوکس با دو غلظت 5/0 و 3/0 در هزار با تکرار در سه فاصله زمانی 7، 10 و 15 روز مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 19 تیمار ( 18 تیمار آزمون و یک شاهد ) در 3 تکرار به انجام رسید. نتایج نشان دادند که در بین سه کنه کش مورد آزمایش، برموپروپیلات دارای بهترین کارایی و هگزاتیازوکس دارای کمترین تاثیر می باشند. به دلیل عدم تفاوت معنی دار بین تیمار های برموپروپیلات و با توجه به اهمیت کاهش مصرف سموم، کاربرد برموپروپیلات با غلظت 75/0 در هزار با تکرار در فواصل 10 و یا 15 روز قابل توصیه می باشد.

آزمايش مبارزه با علفهاي هرز در قالب طرح بلوكهاي كامل تصادفي با 8 تيمار و در چهار تكرار اجرا گرديد. طي اين آزمايش علف كش متري بوزين در دو ميزان 750 و 1000 گرم در هكتار از ماده تجارتي سنكور 70% بصورت قبل از سبز شدن محصول و در اوايل سبز شدن علفهاي هرز، علف كش پاراكوات در دو ميزان 3 و4 ليتر در هكتار از ماده تجارتي گراماكسون 20% بصورت پس رويشي و اوايل سبز شدن بوته هاي سيب زميني، علف كش EPTC به ميزان 6 ليتر در هكتار از ماده تجارتي اراديكان 82% بصورت قبل از كاشت و مخلوط با خاك به همراه تيمار دو نوبت كولتيواتور، مورد بررسي و مقايسه قرار گرفتند.

نتايج تجزيه واريانس بر روي تعداد بوته و وزن خشك علفهاي هرز و عملكرد سيب زميني نشان داد كه تيمارهاي آزمايش (مصرف علف كشها،كولتيواسيون و شاهد با و بدون وجين) با يكديگر در سطح آماري 1% اختلاف معني دار دارند. بيشترين وكمترين ميزان كاهش تعداد و وزن خشك علفهاي هرز به ترتيب مربوط به شاهد با وجين و تيمار كولتيواسيون بود. مصرف علف كش متريبوزين (سنكور 70%) با دُزهاي 750 و 1000 گرم در هكتار نسبت به شاهد بدون وجين، جمعيت و وزن خشك علفهاي هرز را به ترتيب به ميزان 85 و 36 درصد كاهش داد و برتر از ساير تيمارها بود. مصرف علف كشهاي EPTC و پاراكوات تاثير مطلوبي در تقليل جمعيت و وزن خشك علفهاي هرز نداشت. تيمارهاي شاهد با وجين و مصرف علف كش متريبوزين (سنكور 70%) با دُزهاي 750 و 1000 گرم در هكتار از نظر تاثير بر عملكرد سيب زميني، برتر از ساير تيمارها بودند و بيشترين تاثير را در افزايش عملكرد سيب زميني داشتند. EPTC كمترين تاثير را در افزايش عملكرد غده سيب زميني داشت.

17-1-2- عنوان پروژه: بررسی تاثیر سموم کنه کش، دوزهای مختلف و فواصل سمپاشی روی کنه زرد پهن سیب زمینی Polyphagotarsonemus latus(Banks) در جیرفت

سير و پياز در مناطق جيرفت وكهنوج بخصوص در طرح استمرار، سطح زير كشت قابل توجهي را به خود اختصاص داده اند. يكي از عواملي كه توسعه كشت اين محصول راتهديد مي نمايد بيماري بلايت و لكه برگي مي باشد. به منظور شناسايي عامل يا عوامل ايجاد كننده بيماري در منطقه، مزارع متعددي طي سالهاي 80 ـ 81 مورد بازديد قرار گرفت. علائم بيماري در اكثريت قريب به اتفاق مزارع بازديد شده مشاهده گرديد. علائم بيماري بلايت در مرحله خزانه بصورت زردي نوك برگها شروع و به تدريج به پايين بوته توسعه پيدا مي نمايد. ريشه ها تغيير رنگ داده به رنگ قهوه اي ديده مي شوند و گاهي كاملا پوسيده شده و سبب خوابيدن گياهچه هاي آلوده مي گردند. قارچهاي Fusarium solani, F. semitectum, F. oxysporum, Rhizoctonia solani جداسازي و شناسايي گرديد. همه قارچهاي جدا شده روي گياهچه هاي پياز بيماري زا بوده و مجددا جداسازي گرديدند. علائم بيماري بلايت در زمين اصلي و در مرحله بلوغ بوته ها نيزمشاهده گرديد و ازريشه بوته آلوده قارچ F. semitectum جداسازي شد. نوعي علائم بلاچ ( سوختگي ) برگي در مرحله بلوغ روي برگهاي سير و پياز مشاهده شد و از بوته هاي آلوده، قارچ Cladosporium cladosporioides جداسازي گرديد و بيماري زايي آن به اثبات رسيد. خسارت اين قارچ در مزارع آلوده به تريپس پياز شديدتر نمايان بود. همچنين در مزارع پياز و سير علائم بيماري لكه ارغواني ( Purple spot ) بصورت لكه هاي زرد رنگ و یا بيضوي ارغواني مشاهده شد كه گاهي پوشيده ازكپك قهو ه اي نيز مي شدند. قارچ عامل بيماري Alternaria sp. شناسايي گرديد. نوعي بيماري بلايت برگي در مرحله بلوغ روي بوته هاي سير و پياز با علائم لكه هاي كوچك زرد رنگ روي برگهاي پائين بوته مشاهده شد. اتصال لكه ها باعث خشكيدن بخشي يا تمام برگ دربرخي موارد گرديد. از بوته هاي داراي اين علائم، قارچ Stemphylium sp. جداسازي و اثبات بيماريزايي گرديد. فرم جنسي قارچ در محيط كشت توليد سودو پريتس نمود و .pleospora sp شناسايي شد.

نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه علف‌كش‌هاي مورد استفاده از نظر كنترل علف‌هاي هرز و افزايش عملكرد پياز با يكديگر و شاهد بدون کنترل در سطح آماري 1% داراي اختلاف معني‌دار بودند. مصرف علف‌كش اكسي فلورفن در مرحله 2 تا 4 برگي علف‌هاي هرز، بيشترين تأثير را در كاهش تعداد بوته اويارسلام داشت. اكسي فلورفن تعداد بوته و وزن خشك علف هرز پنيرك را به ميزان 8/96 و 4/96 درصد نسبت به شاهد بدون وجين كاهش داد. علف‌كش مذكور در مجموع بيشترين تأثير را در كاهش تعداد بوته و وزن خشك علف‌هاي هرز داشت. بيشترين كاهش تعداد بوته علف هرز سوروف در نتيجه كاربرد علف‌كش اگزاديازون به ميزان 3 ليتر در هكتار و بصورت پيش رويشي بدست آمد. تأثير علف‌كش اگزاديازون بر روي پنيرك مطلوب نبود. هم‌چنين تأثير كليه علف‌كش‌هاي مورد استفاده بجز اکسادیارژیل در كاهش تعداد بوته سلمه‌تره مطلوب بود. مصرف كليه علف‌كش‌ها منجر به افزايش عملكرد پياز شد و ليكن بيشترين عملكرد پياز به ميزان 75/71 تن در هكتار از كاربرد علف‌كش اكسي فلورفن بدست آمد. كمترين ميزان تأثير در كنترل علف‌هاي هرز (كاهش تعداد بوته و وزن خشك) و عملكرد پياز مربوط به تيمار مصرف علف‌كش اکسادیارژیل WG به ميزان 120 گرم در هكتار بود.